نوشت ” قمحا “… همه به او خندیدند..!!

گریستـــــــــــ…

گفت به “غمها” یم نخندید که هر جور نوشته شود درد دارد…!

از تَـه به سر بخوان تا منِ آن روزها را بشناسی…!

گریه ی آخر شب هایم…انگار کافی نبوده …

این روز ها : اول صبح ها هم …

گریه می کنم …

شبی باران,شبی آتش ، شبی آیینه و سنگم

شبی از زندگی سیرم

شبی با مرگ میجنگم.

تو آتش میشوی بر خرمن تنهای احساسم...

تو را در هر نفس میبویم اما….

باز دلتنگم.